Voor de start in Egleton moesten er eerst nog even boodschappen gedaan worden. Met ‘verse’ broodjes uit de supermarkt hebben we een kofferbak-lunch gehouden en kon direct ook de kleinste haar fles krijgen.
In tegenstelling tot het eerder gereden roadbook hebben we vandaag redelijk brede bospaden gereden. Dat maakte de dag zeker niet minder mooi. Wel was het daardoor relatief eenvoudig om de 51 km af te leggen op een ontspannen manier.
De paden werden overduidelijk vaker gereden en daardoor waren sommige passages wel erg makkelijk te nemen.
Een enkele overhangende tak zorgde voor het inmiddels zo bekende ratelende geluid van het roofrack.
Omdat er niet alleen gegeten moest worden tijdens lunchtijd gingen we op zoek naar een mooi plekje om te eten…
maar ook om lekker te spelen.
Af en toe waren enkele aanwijzingen van mijn geliefde bijrijder nodig om niet lek te rijden op afgezaagde boomstronken en scherpe stenen.
Soms hing er een vreemd lintje in de weg zonder dat er sprake was een privéterrein.
Wellicht een beetje overmoedig door de ervaring van enkele dagen geleden reden we enthousiast de volgende ‘bourbier’ in. Maar helaas bleek deze niet uit modderig water, maar vooral uit waterige klei te bestaan. Muurvast zaten we. Geen behulpzaam clublid met een sliplint in de buurt, maar wel een paar helpende handjes, een lier met bijbehorende boom en een Thijs die het geweldig vond dat hij via het raam naar buiten moest.
Ons vermoeden dat dit roadbook vaker werd gereden werd bevestigd toen we op een kleine omleiding stuitte. Helaas ging 800 m van de route over privé-terrein en hebben we dus netjes de omleidingsroute gevolgd.
Na een heerlijk dagje greenlanen was het tijd om de nog natte klei van de draaiende delen te spuiten. En gelukkig had ik weer een paar helpende handjes tot mijn beschikking.
