Ik ben sinds half april de bezitter van een Series IIa 109 LHD 2,25 Petrol op LPG uit 1971. Ik was een tijdje op zoek naar een 4x4 die niet al te duur was en ook niet in perfecte staat hoefde te zijn. Mijn voorkeur ging wel uit naar een links gestuurde auto. Uiteindelijk op een website een Land Rover gevonden die me wel aanspraak. De Laro was in een niet rijdende staat en al ruim een jaar was de APK verlopen. Dit zou de verkoopprijs behoorlijk kunnen drukken dus maar een afspraak gemaakt met de verkoper.
De Laro stond nog aan de kant van de openbare weg en had de verkoper al een fikse boete opgeleverd i.v.m. de verlopen APK. Inderdaad de auto wilde niet starten, volgens de verkoper omdat waarschijnlijk de startknop defect was. Mijn vermoeden was toen al dat dit niet het geval zou kunnen zijn en dat in het ergste geval de startmotor defect zou kunnen zijn. Groot pluspunt was wel dat de Laro van een gereviseerde motor en vrijwel nieuwe parabool vering was voorzien. Tevens zag het chassis er goed uit, wel waren de steunen van de brandstoftanks onder de stoelen aan vervanging toe. Het originele motorblok lag er in onderdelen achter in de Laro.
Ik had al een maximum prijs in mij gedachten maar ben daar behoorlijk onder gaan zitten omdat ik de Laro in de toestand dat hij was alleen op een aanhanger was te vervoeren. Met mijn eerste bod ging de verkoper al mee akkoord. Hij wilde er duidelijk van af en ik had mogelijk een lijk gekocht.
Paar dagen na de aankoop de Laro op naam gezet en op een dinsdagavond met een dieplader ga ophalen. Ik dacht toen eigenlijk nog steeds dat het een Serie III was omdat de eerste tenaamstelling op 1973 stond. Al snel bleek het toch om een Serie IIa uit 1971 te gaan.
De volgende ochtend kon ik het toch niet laten op te kijken waarom de Laro niet wilde starten. Na wat zoeken ontdekte ik een lekkage van de waterleidingen naar de kachel net boven het startrelais. Het startrelais was behoorlijk gecorrodeerd en dat was waarschijnlijk wel het probleem dat de Laro niet wilde starten. Overigens is de bedrading een chaos en aan vervanging toe maar alles werkt. Nieuw startrelais en koelwaterslangen (alle koelwaterslangen) gehaald en vervangen. Na een paar keer starten liep de motor en was enigszins verbaast dat de motor nauwelijks rookte en na warm te hebben gedraaid helemaal niet meer rookte. Hij liep op gas zelfs nog beter dan op benzine, waarschijnlijk was de benzine die er nog in zat van slechte kwaliteit. Volgend weekend de remmen gecontroleerd en ontlucht en mijn eerste proefrit gemaakt. Wat was dat weer wennen om hier in te rijden. Sinds mij diensttijd niet meer in een Laro gereden maar kan je wel zeggen dat ik en mijn neef heel erg veel plezier hebben gehad van deze eerste rit.
Volgende prioriteit was nu de Laro APK gekeurd te krijgen. Dus nieuwe draagarmen voor de brandstoftanks gehaald en vervangen. Chassis geheel schoongemaakt en behandeld. Andere kleine puntjes waarop hij mogelijk afgekeurd zijn kunnen worden vervangen of gerepareerd. Hij kwam zonder problemen door de keuring en achteraf gezien is het geheel geen miskoop geweest.
Inmiddels al een paar lange ritten gemaakt om te kijken of er nog problemen kunnen zijn met de aandrijving e.d. maar alles is tip top in orde. Deze zomer zal ik er verder niet veel meer aan doen behalve het vervangen van de bedrading. En sinds gisteren in het bezit van een gereviseerde overdrive die er ook snel in gaat.
Van de winter gaat hij geheel uit elkaar en zal ik hem van de huidige militaire uitvoering naar een civiele uitvoering ombouwen. Legergroen is toch niet meer mijn kleur hoewel ik heel veel plezier in mijn diensttijd heb gehad.
Groetjes,
Patrick Liberton
. Kijken wat je gevoel zegt en dan gewoon de uitdaging aan gaan. Die van ons reed ook niet toen we hem kochten.
