HJK schreef:Feit is dat de lamellen vd winterbanden zich vastbijten in de sneeuw en ijs. Mijn ervaring in de winter (jaartje noord Zweden) is dat je met een Fiat Panda met gewone winterbanden op bevroren meren "rustig" met 80-100 km per uur kunt rondrijden ( wellicht sneller) en behoorlijk scherpe bochten kunt maken. Echter heel soms op spiegel keihard blank ijs grijpen de lamellen nagenoeg niet (net geveegde schaatsbaan..), tevens niet als je bijna stilstaat op hellend vlak , (zeker niet als deze naar de zijkant helt). Ik denk dat de vuistregel voor zo glad ijs is: stap uit: probeer een stukje te lopen en als je niet snel op je achterste ligt dan kun je rustig rijden..
E.e.a. geldt voor een gewone auto, wellicht niet voor een Defender welke topzwaar is, daar blijft het mee opletten op ijs. Ps ook de Zweden moeten een weekje wennen aan de winterse omstandigheden.. AT's met sneeuwvlok hebben deze lamellen niet of te weinig ( 1 lamel geloof ik), dus zodra het ijzig is heb je simpelweg onvoldoende grip. Maar volgens mij is het ook zeer belangrijk dat de CARAVAN OOK WINTERBANDEN heeft, ter voorkoming van scharen bij noodstop of bergaf rijden.
HJK,
De vuistregel "Kijk of je te voet overeind blijft" is als vuistregel zo beroerd nog niet. Ik weet ook nog heel goed (opa verteld, vroeger hadden we nog natuurijs in Nederland) dat je de ene keer makkelijk op mooi vriesijs loopt, en een andere keer al onderuit ligt als je er "naar kijkt". Het hangt samen met hoe koud het is, hoe snel het ijs bevroren is etc etc. Verder is het niet zo gek dat je met een Panda harder door de bocht kan: de "middelpunt-vliedende kracht" is gewoonweg heel veel kleiner (want 1:1 aan gewicht gekoppeld), weliswaar is de grip in theorie ook 1:1 aan gewicht gekoppeld maar daar spelen allerlei aanvullende effecten: bijv. het feit dat bij sneeuw en ijs smallere bandjes het beter doen.
Het grote en belangrijkste verschil is dat een bevroren meer waterpas is en een beijzelde weg of verijsde sneeuw niet.
Een klein beetje helling doet al heel veel aan het grip-verlies: Misschien blijft de auto nog staan op de ijzel (ik heb ook al eens meegemaakt dat je een auto zijdelings kon inparkeren door 'm een duwtje te geven - hij schoof dan zo tegen de stoeprand aan). Op het moment dat er de aandrijfkrachten, de extra oneffenheden van het weg-oppervlak, een eventuele helling of verkanting van de weg en de middelpuntvliedende krachten gaan spelen heb je niet alleen het blijven staan maar een veelvoud aan momenten waarbij je grip verliest, verliest één wiel even wat grip dan worden de krachten die de drie resterende wielen moeten weerstaan 1/3 groter en als die dan al aan de limiet zaten ... dan glij je ongecontroleerd.
En ... het is duidelijk dat goede moderne winterbanden meer doen op ijzel als de banden waarmee je 's zomers een Pyreneeën pad omhoog wilt rijden (voor dat laatste wil je nl een tamelijk hard blokken-profiel dat de hoekige stenen weerstaat, zelfs bij + 30º of meer, voor dat eerste wil je een profiel dan bij — 10º zich nog steeds om de kleinste oneffenheid vormt en zo nog grip vindt).
Groeten MarcS