ik werk dagelijks met GPS systemen en dan iet van die 80 euro goedkope dingetjes, en die dingen hebben storingen....In het voorstel voor de kilometerheffing werd er nogal zwaar gestraft als er met niet werkende apparatuur gereden werd.... nog afgezien van privacyredenen waarom ik niet op de meter gevolgd wil worden door de overheid die me daar dan vervolgens op vanalles en nog wat kan pakken. Maar vooral de tarieven die in de komende paar jaar ook nog eens zouden verdriedubbelen vond ik absurd
Er stond toen een ietwat overdreven toekomstverhaaltje over hoe erg het mis kon gaan als er teveel op basis van zulke gegevens gedaan zou worden...
op Autoblog(link)staat dit verhaaltje
Met pijn in het hart besloot Henk uiteindelijk om zijn auto toch weg te doen. Hij kon zich nog goed herinneren hoe zijn eerste auto hem een gevoel van vrijheid had gegeven, maar dat gevoel was helemaal weg. Erger nog, het was vervangen door het idee dat elke meter die hij aflegde verantwoord moest kunnen worden.
Toen hij zijn auto net had, gebruikte hij deze om er ’s nachts op uit te gaan, het natuurgebied in, om naar de hemel te kijken met zijn telescoop. Ook ging hij af en toe naar Schiphol om vliegtuigen te spotten. Met zijn auto was dit veel gemakkelijker geworden dan met het OV, bovendien was hij niet zo gebonden aan trein- en busdiensten die ’s nachts ophielden.
Die vrijheid was echter afgenomen, terugkijkend, vanaf het moment dat het rekeningrijden was ingevoerd in 2019. Hij was er eerst voorstander van geweest: betalen naar gebruik, betere verspreiding van het verkeer, beloningen als je buiten de spits reed. Na een aantal jaar viel het effect echter tegen. De kilometerheffing was fors omhoog gegaan, maar tevens was er wettelijk bepaald dat de werkgever voor woon-werkverkeer niet mocht compenseren voor de spitstarieven; de gedachte was dat werknemers dan gestimuleerd zouden worden om een baan met flexibele werktijden te zoeken, en dat meer mensen zich in de dunbevolktere gebieden van het land zouden vestigen. Het resultaat was echter dat de meeste mensen gewoon meer moesten betalen en nog steeds van 9 tot 5 werkten. Omdat er een krachtige symboolwerking van de wet uitging werd ze echter niet geschrapt.
Financieel had hij nochtans niet zoveel te klagen, dus dat was allemaal overkomelijk. Zijn eerste negatieve ervaring was geweest toen hij twee dagen nadat hij weer eens met zijn telescoop eropuit was gegaan, door de politie was ondervraagd over zijn aanwezigheid ’s nachts in het natuurgebied. Hij had gestameld ‘eh, ik keek gewoon sterren met m’n telescoop’. De politie had dat een heel hilarisch antwoord gevonden – hij snapte toen nog niet waarom. Het bleek echter dat er in de buurt waar hij bezig was ook een homo-ontmoetingsplek lag waar juist die avond dat hij sterren keek iemand was vermoord. Bij het verhoor hadden ze hem nog gezegd dat hij niet in eufemismen hoefde te praten, alhoewel ze ‘sterren kijken met z’n telescoop’ een prachtige omschrijving vonden.
Zijn verweer dat hij dat écht bedoelde, en dat hij inderdaad een telescoop had, werd niet zo serieus genomen. Althans, het gaf aan dat het goed kon dat hij daar bekend was. Omdat er verder niemand, op het slachtoffer na, in de buurt geregistreerd was, bleef hij hoofdverdachte. Sterker nog, hij verdween in voorarrest. Zijn vrouw besloot dat ze ook niets met een homoseksuele moordenaar te maken wilde hebben en diende een echtscheidingsverzoek in. Met voogdij over de kinderen. Het onderzoek vorderde niet, maar hij bleef hoofdverdachte – gelukkig voor hem liep de echte dader alsnog tegen de lamp, bij een latere moordpoging: het bleek dat hij gewoon op de fiets was geweest.
De schadevergoeding was een schrale troost; zijn vrouw kwam niet bij hem terug, wel kon hij voogdij over de kinderen krijgen. Het eerste weekeinde dat hij ze zag wilde hij ze meenemen naar de Efteling. In verband met fijnstof en luchtkwaliteit bleek dat het wegquotum voor die week vol zat: alleen degenen die vijf maanden van te voren gereserveerd hadden werden toegelaten op de wegen rond Kaatsheuvel. Deze wegquota waren ingevoerd om CO2-belasting en fijnstof terug te dringen, en om bereikbaarheid door ambulances te garanderen. Eerst was het alleen op zomerse dagen geweest naar het strand: je kon dan bepaalde tijdvakken reserveren voor heen- en terugreis, wat erg vervelend was als het weer toch slechter werd, want je moest blijven totdat je terug mocht, ging je eerder dan was een automatische boete te verwachten.
Gelukkig had hij bedacht dat zijn oude liefhebberij wel kon: Vliegtuigen kijken op Schiphol. De oudste was ook gefascineerd door vliegtuigen, en bovenal waren de aanvoerwegen naar Schiphol quotumvrij om de Nederlandse economische positie internationaal niet in gevaar te brengen. Na een half uur op Schiphol werd hij echter door een agent op de schouder getikt: ‘Meneer Ter Braak?’. Het bleek dat hij, als ouder met weekendbezoekregeling op aangeven van zijn vrouw extra in de gaten gehouden werd: het kwam namelijk voor dat gescheiden ouders hun kind meenamen naar het buitenland. Vandaar dat zijn uitstapje naar Schiphol enkele alarmen had doen afgaan. Of hij zijn zakken en bagage wilde leeghalen om aan te tonen dat hij geen boardingpas of tandenborstels of andere zaken had die op een naderend vertrek duidden. Op zich zat dat wel goed, want hij had geen identificatie bij zich voor de kleinen, dus ze hadden niet eens het land uit gekund – wel leverde dat hem een boete op, ook kinderen moeten zich immers kunnen identificeren.
Toen ook nog van de verzekering een mail bij hem binnenkwam dat hij geregeld bij de sigarenzaak in zijn dorp was gesignaleerd met de auto, terwijl hij aangaf niet-roker te zijn was de maat vol. Hij had actief moeten aantonen dat hij er alleen kwam om zijn haar te laten knippen. Het was nog een van de weinige zaakjes waar je zonder afspraak binnen kon lopen, iets wat hij de laatste tijd steeds meer kon waarderen. Soms was het er druk, en ging hij weer weg om een dag later terug te komen. Dat had er echter in geresulteerd dat hij er vaker dan driemaal per maand was geweest in april, wat de limiet was voor onverdacht bezoek aan etablissementen waar rookwaar werd verkocht.
Dat hij voortaan alles per fiets zou moeten doen en daardoor een stuk beperkter zou zijn, dat was een nadeel, maar dat hij niet meer het gevoel had elke meter te hoeven verantwoorden en alles van te voren aan te vragen, dát gaf hem een ongekend gevoel van vrijheid dat hij met auto nooit zou hebben.
Kilometers kun je (zeker bij een oldtimer met mechanische kabel) relatief eenvoudig "op het voertuig" bijhouden en zou dan eens per jaar bij een soort van APK achtige controle uitgelezen moeten worden door een of andere daartoe bevoegde instantie. De opname apparatuur goed verzegelen en akelig hoog straffen bij verbreken van de zegels....
En als dat betekend dat je je belastingvrijheid behoud kan zo'n opnameeenheid en de inbouw best aan de voertuigeigenaar berekend worden (een keer 500 euro ofzo en dan verder belastingvrij denk ik dat veel mensen er WEL voor over hebben
