Hoe zit dat met dat zwaaien?

[conny]

Och, volgens mij is die zwaaibeweging vooral ingegeven door het feit dat we allemaal het nodige meemaken op het gebied van sleutelen (de echte defenders dan). Dat schept een band; "heee jij ook zo'n hok onder je kont? kut he".

Aan die nieuwe auto's wordt helemaal niet gesleuteld door de eigenaar; dat doet het mobility centre.

[Edward]

Aan die nieuwe auto's wordt helemaal niet gesleuteld door de eigenaar; dat doet het mobility centre.

Dat is niet alleen bij LaRo's zo. Als op het motorforum een vraag gesteld wordt over wat dan ook komt meteen de reactie "bij de dealer". Het komt zelfs niet meer op bij de meesten dat sommige mensen lol hebben in zelf sleutelen.

[Landmarcs]

Aan die nieuwe auto's wordt helemaal niet gesleuteld door de eigenaar; dat doet het mobility centre.

Dat is niet alleen bij LaRo's zo. Als op het motorforum een vraag gesteld wordt over wat dan ook komt meteen de reactie "bij de dealer". Het komt zelfs niet meer op bij de meesten dat sommige mensen lol hebben in zelf sleutelen.

Waarschijnlijk zwaaien die motorrijders ook niet meer naar elkaar.

Er was een tijd -- heel lang geleden, toen ik nog een jonge god was (en ik dat niet eens door had) -- dat motorrijders zelfs fietsers groetten. Daarvoor was dan wel nodig dat je een beetje had doorgetrapt en inmiddels een klein weekje geleden de Nederlandse en Belgische grens achter je had gelaten.

Och, volgens mij is die zwaaibeweging vooral ingegeven door het feit dat we allemaal het nodige meemaken op het gebied van sleutelen (de echte defenders dan). Dat schept een band; "heee jij ook zo'n hok onder je kont? kut he".

Dat geloof ik niet echt. Deze zomer nog - toen ik ergens geheel wild en ongevraagd in de boeren rimboe kampeerde kwam er ineens een keurige "Puma 90" het hooiland inrijden en die "Puma" stopte tamelijk nabij mijn kleine stukje "privé". Ik gokte op de boer/eigenaar en begon met een "friend or foe" peiling (in Frankrijk is het meestal prima, het aantal boze boeren dat ik tegenkwam is op een hand te tellen).
Maar nee, het was wel een boer maar niet zijn land ... hij wilde gewoon even een praatje maken met die andere "Landi".

In Frankrijk heb je overigens juist onder die mensen die de Defender echt alleen maar utilitair gebruiken wel eens een stugge niet-zwaaier ... een typ met de houding "Zo'n feest is het werk nu echt niet.".

Groeten MarcS

[Edward]

Waarschijnlijk zwaaien die motorrijders ook niet meer naar elkaar.

Groeten MarcS

Dat is verassend genoeg een minderheid. Kennelijk vinden veel mensen het er toch wel bij horen. Maar toen ik laatst stopte om een gestrande motorrijder te helpen, ik was ook op de fiets, toen zei die dame tegen mij dat er 7 motoren voorbij gekomen waren en geen enkele stopte. "iedereen heeft toch een telefoon en Wegenwacht" is kennelijk de gedachte.

Dat je iemand met 5 mintuten verder kunt helpen terwijl het makkelijk een drie kwartier of meer wachten is op een WW doet er kennelijk niet toe.

In dit geval was het een kill switch met slecht contact. (de startmotor ging niet rond dus dan is het makkelijk zoeken als je het ooit meegemaakt hebt) Dus een beetje kloten, het ding tien keer op en neer drukken en de fiets starte weer.

Zal wel nooit begrijpen dat mensen altijd vinden dat ze haast hebben en dat de ander maar kan stikken. Heb de leukste contacten opgedaan langs de (snel)weg.

[Coen83]

Weet je wat pas echt gênant is: als ik in mijn andere auto zit en uit automatisme zwaai naar een defender en me dan realiseer dat ik niet in een zwaai waardige auto rij..

Ze zwaaien dan ook (meestal) niet terug naar een ford Nugget

Heel herkenbaar!

Eerlijk gezegd zie ik die nieuwe defender nog niet zoveel rijden... En met die prijs van het ding gaat er denk ik ook een iets ander slag volk in rijden. Die niet weten dat ze moeten zwaaien gok ik.

[Landmarcs]

... toen ik laatst stopte om een gestrande motorrijder te helpen, ik was ook op de fiets, toen zei die dame tegen mij dat er 7 motoren voorbij gekomen waren en geen enkele stopte. "iedereen heeft toch een telefoon en Wegenwacht" is kennelijk de gedachte.

Dat je iemand met 5 minuten verder kunt helpen terwijl het makkelijk een drie kwartier of meer wachten is op een WW doet er kennelijk niet toe.

Precies ...

Ik heb - onderweg op een vol beladen vakantiefiets in Frankrijk - ook al wel eens iemand geholpen met het verwisselen van een band (van een automobiel dus), en tijdens de laatste fietsvakantie een moeder met twee zoontjes geleerd hoe je een band plakt.
Een andere keer, met de auto, een (race)fietser thuis gebracht: Hij had geen bandenplek en ik ook niet ... en het was zo 10-15 kilometer lopen naar de bewoonde wereld (daarna de plannen voor die dag ook maar ongegooid).

De "beloning" loop je vanzelf wel weer ergens tegen het lijf: Als je zelf pech hebt, of gewoon als je water vraagt en dan ook water krijgt (met de excuses dat het gewoon uit de kraan komt) en ze je daarom ook een fles gekoeld prikwater geven (met de excuses dat daar dan prik in zit).

Overigens wordt je in Nederland toch vaak als bemoeizuchtig beoordeeld als je vriendelijk vraagt of er iets mis is en of je wellicht kan helpen.

Groeten MarcS

PS   Die New Defender zie ik ook nog niet veel langskomen. Indien wel is het het beste om gewoon te zwaaien.
PS2 Op de ANWB wachten is ook niet meer wat het vroeger was ...

[Willem_G]

Zo reed ik een jaar of wat geleden in de winter, steenkoud, min twintig schat in Oekraine richting de grens. Lange wegen, amper verkeer en in de verte stond een dikke zwarte oude bmw in de kant met figuren er naast die begonnen te zwaaien. Twijfel natuurlijk. In the middle of nowhere, maar je zal zelf maar staan. Ik stopte en drie mannen in leren jassen, Moldavisch kenteken en ... archet type Moldavier. Lang verhaal kort: startkabels er uit en lopen weer. Ik hield het kort en ging weer verder. Sta ik in de rij voor de grens klein uurtje later, komt van achteren in de kou een van die gasten langs de auto's achter mij aanrennen naar voren. Ik toch weer op mijn qui vive. Tikt op mijn raam, ik stap uit en hij duwt een dikke fles Moldavische wodka in mijn handen: Spassiba!