Op het programma stond een route van 98 km van Aiglun naar Moustiers-Saint-Marie (Lac de Saint-Croix).
Na de start in het dorpje Aiglun reden we al snel over gravel paden door de hoger gelegen lavendel akkers. Het was juli en we zaten dus midden in het oogstmaand. Veel lavendelvelden waren nog niet geoogst en je kan je dus voorstellen hoe lekker het heeft geroken met de ventilatiekleppen en ramen open.
De route liep over verschillende bergkammen en hoogvlaktes. Hierdoor reden van de ene naar het andere mooie uitzicht.
Een lunch met limonade en de befaamde ‘pain au chocolat’ werd door onze Land Rover-rijders op de achterbank zeer gewaardeerd.
Veel van de paden zijn met een SUV goed te rijden, maar gelukkig waren er ook gedeeltes waar de lage giering geen overbodige luxe was.
Over een breed bospad vervolgde de route zich door een groot natuurgebied en over enkele colletjes.
In de loop van de dag kwamen we dichter in de buurt van de ‘George du Verdun’. De franse vergelijken dit mooie stukje ruige natuur graag met de Grand Canyon. Nu zal ik dit zelf niet beamen, maar het geeft wel een beeld van het landschap. Hoge stijle rotspartijen en diep in het dal een rivier. De auteur van het roadbook heeft ervoor gekozen de route over een mooi smal pad langs het ravijn te sturen. Erg mooi, soms ook een beetje spannend en vooral slecht voor je lak. De route is al zo’n 9 jaar oud en de afgelopen jaren is het pad volgens mij niet meer gereden. De verschillende struiken hebben er dan ook voor gezorgd dat onze zijpanelen en het dak zo goed als stofvrij waren.
Aan het einde van het pad lag een mooi vervallen dorpje. De ruines waren leuk om te bezoeken en een fijne plek om even te rusten.
Na een mooie en afwisselende route werden we aan het eind van de dag getrakteerd op een uitzicht op het Lac de Saint-Croix. Het pad langs het meer afgesloten met een verbodsbord. De afsluitende kilometers van de route hebben we dus helaas niet kunnen rijden.
Groet,
Roy
