11:45
Jemig, wat heb ik nog veel te schrijven voor ik weer kan gaan rijden!
Laat ik teruggaan naar het natuurgebied van gisteren. Hier heb ik een kwartiertje rond gelopen, nadat ik me uit de toiletruimte in het hotel had bevrijd (de deur van de stal ging niet meer open). 
Het was mooi, ondanks het druilerige weer. Er stond aan het wild stromende water ook een huis met een bijzondere constructie, wellicht moet ik maar eens een paar culturele tours doen als ik hier weer eens kom.
Ongeveer iets meer dan een uur later, reed ik in Rödåsel voorbij een aantal store Russiche auto's. Daar wilde wel even een foto van hebben, dus reed ik weer terug. Nadat ik deze had gemaakt kwam de eigenaar geïntresseerd naar me toe lopen. Zijn naam is Mathias en hij doet veel in offroad sleutelen en handelen samen met zijn vrouw Ida. Ze hebben samen een dochtertje een Duitse herder van zeven jaar oud.
Links: De man en vrouw des huizes samen met hun omgebouwde UAZ (zie het blauw-gele vlaggetje voor de nuancé).
Rechts: De Russische auto's, één UAZ-3303 en vier generaties Lada Niva.
Ik liet hem het systeem van Noah zien, en hij mij waar hij zoal mee handelt (zie zijn Zweeds-talige site). Ook heeft hij mij tips gegeven voor wanneer ik mijn eigen auto ga stylen en isoleren. Zo heeft hij een lak een gaaf effect geeft aan de lak (zie deze site), en volgens mij dezelfde isolatie als wat LaroRent voor mijn Defender heeft gebruikt.
We hebben nog een tijdje staan praten over o.a. hoe de uitstoot van een 4x4 afweegt t.o.v. de productie van één, de magie van offroad auto's en andere gerelateerde dingen. Voordat ik vertrok stelde hij voor om naar een locatie langs de E12 in de buurt van Tväråbäck te gaan. Nadat ik even snel mijn lunch had gegeten, ging ik daarheen onder assistentie van de GPS navigatie.
Het zag er indrukwekkend uit, maar helaas was het te donker met alleen het licht van mijn telefoon. Ik kwam er toen ook achter dat ik de zaklamp die ik had Ook kon ik hier niet met Noah komen, want de slagboom was dicht en over een treinspoor rijden was ook niet verstandig. Ik vroeg aan Mathias of er ergens in de buurt te kopen was, hij bood echter aan om er twee te lenen. Met dit aanbod ben ik terug naar zijn huis gereden, en toen ik aankwam boden ze ook gelijk aan om mee te eten. Ik voelde me een beetje bezwaard, maar heb het wel aangenomen.
We hebben macaroni en saus gegeten met als toetje kregen we een cake die Ida samen met haar dochtertje had gemaakt. Het meisje was heel stil, maar na het eten ging ze samen met haar moeder spelletjes spelen en tekeningen maken (beide heel mooi!). Tijdens het eten tipte ze me om met het touren voor de kant-en-klare maaltijden in de supermarkt te gaan, deze zijn goed voedzaam en vaak ook nog gezond! Ook hoorde ik wat piepen uit de studie kamer komen, daar bleken ze kippen en kalkoenen te broeden die ik ook al op het terrein had zien lopen.
Links: Sorry Noah je kan niet mee...
Rechts: Dit kuikentje was heel ontspannen in mijn hand.
Nu met de lampen op zak, één om aan me broek te hangen en de ander om vast te houden, ging ik weer terug naar het verlaten oord. Dit keer zonder GPS, waarbij ik benieuwd was of ik niet alsnog in de buurt van het treinspoor kon komen. via een omweg. Ik was echter een afslag te vroeg, en heb toen een pad gereden waarin nog heel veel regenwater lag.
Helaas kon ik er niet komen zonder echt off road te gaan, wat in principe niet de bedoeling was volgens de verhuurder. Dus heb ik Noah netjes in de buurt van de slagboom verstopt en ben ik te voet gelopen. Wat ik ook grappig vond is het nummer bij de spoorovergang, 51 als in Area 51.
In de rotswandige contstructie rook het heel muf, maar ook nog een geur die ik zou kunnen omschrijven als stoom. Mathias had verteld dat ze op deze plek stoomtreinen gebruikten om tijdens een oorlog electriciteit op te wekken voor verschillende doeleinden. Er stond geen trein meer, en de rails was sowieso ontbonden van het hoofdspoor, maar het was er allemaal nog wel.
Ik vond het ook spannend, omdat je niet weet wat je tegen kan komen! Maar eenmaal aan de andere kant van de grot was er alleen nog een ladder omhoog richting twee grote ventilatoren. Het beklimmen deed ik op me gemak, hoewel ik merkte dat het niet voor mij gemaakt was. Ik had een paar keer dat ik met mijn rug de valbescherming achterop aantikte, dit is natuurlijk zodat je tussendoor kan rusten zonder naar achteren kan vallen.
Boven bij de ventilatoren bevond zich een tweede ladder, deze eindigden in een smalle doorgang waar zich de derde en tevens laatste ladder aan de rotswanden had bevestigd. Dat was de meest spannende, want hier werd ik een paar keer moe en was ik blij met de rugondersteuning, slecht moment om een hypo te krijgen!
Gelukkig is alles goed gegaan en ben ik na de laatste treden omhoog goed en voldaan boven gekomen, en zoals vooraf was aangegeven kon ik nu gewoon via de heuvel naar beneden lopen.
Links-boven Een remise die in de rotsen is gemaakt, dit is echt heel gaaf!
Rechts-boven: Om links te komen, moet men eerst dit spoor over.
Links-onder: Tijd om de 'Tomb Raider' uit te hangen!
Rechts-onder: Geloof me als ik zeg dat dit een eindje naar beneden is...
Ik heb nog een aantal foto's in en rondom de constructie gemaakt en ben toen weer richting Rödåsel vertrokken om de lampen terug te brengen. Hij had mij nog een app gestuurd om er zeker van te zijn dat alles goed was, en toen was ik al bij zijn huis. Ik bood hem een biertje aan, aangezien hij in mijn beleving al veel meer had gegeven. Skål!
Terwijl ik naar de grot was gegaan, had Mathias een elektrische scooter uit Engeland aan de praat had gekregen. Blijkbaar zit er volgens hem een fabricage fout in en heeft de fabrikant hem gevraagd zijn inzichten te delen. Ida blijkt ook van offroaden te houden (de gele Lada is van haar), ze had een Instagram video laten zien toen ze rond de winter met de hele familie gingen offroaden. Tenslotte hebben we nog wat muziek gedeeld, zo is mijn muziek bibliotheek weer uitgebreid met een aantal nummers.
We hebben tot vanacht 00:30 met elkaar zitten praten, en toen was het wel tijd om naar bed te gaan. We hebben elkaar omhelsd en vervolgens afgescheid genomen. Ze stelde voor om naar een meer te gaan een paar kilometer verder, het zou daar heel rustig zijn omdat je niet langs de weg zit. Onderweg kwam ik erachter dat de koplampen ondertussen weer nuttig waren voor iets!
Nu is het ondertussen alweer 13:50 geworden en ga ik maar een paar KM's maken naar de volgende plek.
De slaapplaats van afgelopen nacht. En ik denk dat hij even schoongemaakt moet worden...
18:30
Ik zit nu aan het wegrestaurant Vägkrog Örnen in de stad Örnsköldsvik. Ik heb het idee dat ze hier de olympische spelen hebben behouden, want er staat een hele grote schans naast de E04! Ik had geen zin in de wortelen die ik gekocht had, en ik was moe van het rijden geworden, dus heb ik hier een Pyttinanna genomen. Volgens de eigenaar, die beter Duits ken dan Engels, is het een typisch Zweeds gerecht. Het was ook nog eens lekker, ik had er bijna nog één genomen!
Nu nog even over de route die ik heb genomen. Vanaf de slaapplek ben ik terug naar Rödåsel gereden om daar naar Vännäsby te rijden. Eenmaal daar heb ik de 92 tot Bjurholm gepakt en deze over laten gaan naar de 352 tot Nyåker.
Ik dacht daar even een koffie te pakken, maar het was al 15:00 en alles is op zaterdag een uur daarvoor dicht gegaan. Ik heb er nog wel een leuke railfiets gezien. Vanaf daar ging het even fout, want de kaart gaf aan dat ik voor het spoor naar rechts moest, terwijl ik hier al voorbij was. Na een paar privé terreinen geschonden te hebben en een coole foto bij de trein rails, heb ik op een bord de weg richting Norrfors!
Links: Hmmm... Misschien een andere vorm van 'offroading' doen?
Rechts: Of met dit fietsje misschien, ik ben vast sneller dan de trein...
Aan het einde van de weg nam ik de 352, maar ging ik bij Björna twee kilometer de verkeerde richting in naar Husum.
Op de rest van de rit is niet veel bijzonders gebeurd. Behalve het kenteken is Noah nog steeds grotendeels bedekt met een lading opgedroogde modder. Nu ga ik zometeen de 335 zoeken en dan de 334, maar als ik nu zo kijk kan ik de gok wagen en de E04 nemen. Alleen bestaat de grote kans dat het weer een saaie weg gaat worden...
22:55
Ik sta nu al bijna twee uur aan een rivier ongeveer +/- 30 kilometer van Sollefteå vandaan. In de tussentijd is er een Volvo met een boot gekomen, heeft een moeder met haar kinderen een foto bij het meer genomen en zijn er een aantal mensen die hun tenten hebben opgezet. Wat heb ik in de tussentijd gedaan? YouTube video's gekeken van het kanaal Let's Game It Out, een dag eerder had Mathias mij één van de filmpjes laten zien en het was verassend leuk (zie hier (YouTube)). Zometeen toch even sociaal gaan doen.
In de tijd tussen het laatste log en nu heb ik drie anderen plekken langs de 335 gepakt. Één waarvan ik dacht dat deze naar de top van een berg zou gaan, wat helaas twee dode eindes waren. De tweede werd geblokkeerd door een tweetal auto's! Dit was vooral vervelend vanwege het feit dat ik niet kon omdraaien en dus met een goede vaart de steile heuvel ACHTERUIT op moest!
Dit kon ik echter niet zonder gevaar voor anderen (en mijzelf), ik moest een spotter hebben. Gelukkig heb ik die best snel gevonden in de vorm van de motorrijder Godfrey. De eerste poging lukte niet omdat er een auto aankwam, de twee lukte wel. Na de hulp heb ik hem nog gevraagd wat hij ging doen, hij was dit weekend sinds 10:00 aan het touren en wilde ook weer verder om er het meeste uit te halen.
Net voordat hij wilde vertrekken was er echter nog een oude Zweedse man die de heuvel wilde afrijden, ik hield hem tegen vanwege het probleem dat ik ervaarde. Godfrey moest hem dat echter kenbaar maken, want de beste man sprak en verstond geen Engels. Hij is toen uit zijn auto gestapt en redelijk geïrriteerd het pad op gegaan, ik weet niet hoe het verder is afgelopen.
Ten slotte nog het derde pad voordat ik hier kwam, deze kwam uiteindelijk weer op een lusbocht uit en zag ik niet zitten. Maar goed, nu ga ik mijn POD vervangen en kijken of ik nog sociaal kan zijn.
Links-boven Helaas geen top van de berg dit keer...
Rechts-boven: Ik heb het idee dat mensen hier in Zweden hun auto's overal demonteren.
Onder: Mooi riviertje langs de weg en de slaapplaats voor vandaag!
