'ruimte' in aandrijving....

[hannes]

Moeilijk onder woorden te brengen, toch 'n poging. Wanneer ik met de 90TD5(2001/219000km)in 1, 2,3 of 4 rij (in 5 nauwelijks merkbaar) en gas loslaat en weer intrap, dan is 'r sprake van 'n 'dood momentje' in de aandrijving...Net alsof 'r even geen contact meer is tussen de motor en de versnellingsbak..Zou dat 'n koppeling zijn die op z'n laatste loodjes loopt? Of iets in de tussenbak/versnellingsbak? Bij de laatste apk in mei kruisjes nagelopen en nippels ingevet, niks aparts te zien of te voelen. Wel kon je de eerste aandrijfstang met de hand 'n slag (1/5-de) ronden..Zou niet verontrustend zijn? Dus koppeling vervangen? Of anders? Moeilijk zo, hè? Enfin, ik ben benieuwd, alvast bedank voor meedenken!

[Edward]

Dat is gewoon opgetelde speling op alles. De verbinding hoofdbak-tussenbak wordt na verloop van tijd wat ruimer, de diffs krijgen wat speling, de steekassen in de meenemers worden wat ruim etc etc.

Zolang het geen oorverdovende klonk is die 30 seconden nagalmt in je 90 valt het wel mee. Dat is de "charme" van een Defender.......

[Landmarcs]

Goedemorgen Hannes,

Zoals Edward schrijft:
Waarschijnlijk een optelling van een aantal kleinere spelingen (spelingen die deels "vanzelfsprekend" door de tijd ruimer worden).
Indertijd had ik met mijn Td5 tweemaal klachten die me "zorgen" gaven, en tweemaal viel het mee.

De eerste keer bleken de boutjes van de achterste aandrijfas (tegen de handrem-trommel) een beetje losgelopen.
Dat gaf een heel "zorgelijk" geklonk ... ik dacht aan het achter-differentieel (gezien de richting vanwaar de herrie leek te komen).
Je moet er niet aan denken als die boutjes geheel loslopen en de achter-aandrijfas ineens los komt, bij een 110 is 't ook nog eens een lang eind.
Slechts met zeer zorgvuldig gas en koppeling gebruik ging het nog.

De tweede keer waren het de achterste meenemers die langzaamaan steeds ruimer werden, ook daar gaf een oefening in koppeling-gebruik een zekere verbetering (en waren nieuwe meenemers de echte oplossing).

Aan de koppeling zou ik niet zo gauw denken, die werkt of werkt slecht (slipt door verregaande slijtage) of hij wordt "bonkerig" (als het dualmass-vliegwiel bezig is te desintegreren).

Groeten MarcS

[hannes]

Edward + Landmarcs alvast voor jullie geruststellend bericht. Tja, ouderdom komt met.....en 'n beetje 'sleet' is wel zo charmant. Zal de boutjes nalopen en voor de rest 'veel liefde', elke morgen 'n aaitje, 't is m'n vriendje!

[Landmarcs]

Edward + Landmarcs alvast voor jullie geruststellend bericht. Tja, ouderdom komt met.....en 'n beetje 'sleet' is wel zo charmant. Zal de boutjes nalopen en voor de rest 'veel liefde', elke morgen 'n aaitje, 't is m'n vriendje!

Dag Hannes,

Hartelijk dank, vooral voor het gebruik van het woord "sleet".

Ik ben "adoptie-(h)ouder" van het (vergeet)woord "sleets"

Ik vind "sleets" nog steeds prachtig, het schetst met weinig een heel (wereld)beeld.
Vooral de combinatie "beetje sleet(s)" voor "gebruikt maar eigenlijk nog prima bruikbaar" doet mij goed.

Als vergeetwoord heeft sleets ook nog een Droste-effect: het woord sleets is zelf een beetje sleets.
Zie/hoor ook De Taalstaat - Het Gezelschap van Geadopteerde Vergeetwoorden

Overigens, een (beperkt) deel van de Nederlandse-sprekenden geeft aan "sleets" (ook) een andere betekenis:
Kennelijk kan iemand ook "sleets" zijn, en gewoonlijk betekent dat dan dat hij/zij spullen/kleding snel verslijt.

Groeten MarcS

[hannes]

Landmarcs, de tip was de goede: boutjes 'n korte slag aandraaien en ook 't gekraak (doordat het eind van die as 'knaaide' tegen die 'koek'trommel van de handrem) bij met name achteruitrijden en langzame bochten is gelijktijdig verdwenen....Top, hartelijk dank nogmaals. Wat rest is de 'ruimte' die door Edward 'charme' genoemd wordt, en dat mot ook zo blijven. Tja, taalverarming, je kunt 'r 'n boek mee vullen.

[hannes]

Oh Marcs, buiten dit onderwerp, effe 'n ander taal-dingetje: hier, in de Langedijk, werd indertijd in elke schuur 'n plek voor 'studderen' ingeruimd. De definitie van 'studderen' is: je bent 'n dagje lekker bezig op je werkbankje met iets dat gewoon de tijd moet vullen, 'n beetje hout, wat ijzer, schroefje of spijkertjes, misschien 'n beetje verf, whatever...De volgende morgen loop je de schuur weer in en zie je wat 'r op je werkbank ligt en brengt je tot de uitspraak 'wat heeft hier allemaal plaatsgevonden?'.....Kijk, dàn ben je de vorige dag echt 'te studderen weest'..

[Landmarcs]

Landmarcs, de tip was de goede: boutjes 'n korte slag aandraaien en ook 't gekraak (doordat het eind van die as 'knaaide' tegen die 'koek'trommel van de handrem) bij met name achteruitrijden en langzame bochten is gelijktijdig verdwenen....Top, hartelijk dank nogmaals. Wat rest is de 'ruimte' die door Edward 'charme' genoemd wordt, en dat mot ook zo blijven.

Graag gedaan ... mijn ervaring was ook dat die losse boutjes voor zeer zorgelijke geluiden zorgen (ik ging ook aan de ergste dingen denken - en bovendien trad het bij mij op zo'n 1000 km van huis op).
't Is weer een voorbeeldje van een probleem(pje) dat zo voor de hand ligt dat je het niet ziet

(ja ja, ik ben heel in de verte familie van dat orakel nr 14, mijn oma van vaders kant heette C.J. de Kruijff)

Groeten MarcS