Het zijn geen "meningen" maar natuurwetten, en verder een minstens 80 jarige ervaring.
Wat betreft de floatation: Dat is de eenvoudige wetmatigheid dat "druk" wordt uitgedrukt in "gewicht/oppervlak" ... en dat "gewicht" is in dit geval het gewicht dat door een wiel gedragen wordt.
(Het grappige is dat de band zelf slechts een heel klein beetje bijdraagt aan de draagkracht en dat je dus heel goed naar de bandenspanning kan kijken om een benadering te hebben van de gemiddelde "druk" in de voetafdruk van de band.)Bij de strijd in Noord-Afrika, 80 jaar geleden, werd er ook "gestreden" om de dikste ballon-banden, ook al heb je in de woestijn natuurlijk ook plaatselijk gemene rots-ondergrond. De typische zandband heeft overigens ook nog eens een vriendelijk profiel: de zandband moet niet "bijten".
(Ik hoorde al eens van boswachters die in de duinen hun werk deden dat ze de dag vreesden dat de baas weer nieuwe banden voor hun 4x4 bestelde: De inkoop bestelde standaard terreinbanden en de boswachter was nog het meest tevreden met een vrijwel versleten profiel.)Het floatation-verhaal zie je misschien wel het best geïllustreerd aan IJsland <> Europa in de winter. In IJsland rijden ze met superbrede banden met daarin niet meer dan een zuchtje lucht ... en dat doen ze om lichtvoetig óver de sneeuw te kunnen rijden want het sneeuwdek is zodanig dat je geen grip vindt als je tot maximaal een halve meter diep gaat "graven".
< Dit geldt dan overigens met name voor wie er in IJsland 's winters het binnenland in wil. > Hier in (ons deel van) Europa gaat het er gewoonlijk om om op de weg en/of een pad door sneeuw en ijs verder te komen: de voorkeur voor een relatief smalle winterband wordt ingegeven door het zoeken van grip onder de sneeuw, of door de sneeuw zodanig aan te rijden dat het lamellen-profiel er grip op heeft zoals het ook grip vindt op een verijsd wegdek. Gaat het dan nog niet dan leg je sneeuwkettingen om de band (of je gebruikt spijkerbanden), sneeuwkettingen zorgen voor een lokale piekbelasting zodat je zelfs in hard aangereden sneeuw nog weer grip vindt. Is de sneeuw meer dan kniediep dan loopt je zelfs met de beste winterbanden en/of sneeuwkettingen vrij snel tegen de grenzen van het mogelijke aan, dwz zodra je dan ook nog een 10% helling op moet moet je je afvragen of je dit wel wilt.
Maar goed, je kan natuurlijk leuk shoppen in de veelheid van meningen - op het internet vind je voor iedere gedachte, hoe mal ook, wel een betoog -, en zo bij iedere subjectieve en/of door "looks" gestuurde keuze een argument vinden. Op deze wijze is er bij iedere extreme bandenkeuze wel een verhaal te bedenken, of bij een rolkooi, of bij een zo extreme uitrusting dat je de auto tot over het normale maximum gewicht belast.
Met een goed gekozen compromis, en de regel dat voor veel zaken geldt dat wat je thuis laat meegenomen is, en tenslotte het verstand van de chauffeur kom je in het algemeen heel ver -- met bravoure kom je wellicht nog iets verder, maar je komt er ook mee in het ziekenhuis of erger.
Groeten MarcS
PS Ik houd me zelf ook niet steeds aan de regel: less is more en het verstandige compromis is de beste keuze ... alleen al het feit dat ik een Defender heb, en zo nu en dan deze keuze verdedig bewijst dit.
