vandaag besefte ik plots het onlogische om actief te zijn op Land Rover fora uit België, UK en Australië, maar niet uit Nederland... Iets dat dringend goedgemaakt moet worden.
'Vogler' is de naam van het baasje op die fora, 'Joris' in de echte wereld, en 'Antares Treadwell' is de doopnaam van onze Chawton White 110 Td5 Hardtop MY06.
Want net zoals een schip niet zonder naam kan, moest ook onze Defender op een gegeven moment écht een naam hebben. Per slot van rekening voelt onze Td5 eerder aan als een reisgenoot dan een werktuig. 'Antares' klinkt goed, en bleek bij wat opzoekingswerk te staan voor 'anti-Ares', in de Griekse mythologie de tegenhanger van Ares, god van oorlog. 'Treadwell' weerspiegelt de filosofie om de omgeving met respect te benaderen. En de naam moest natuurlijk in de taal van Solihull zijn.
Ik sleutel gelukkig graag, waardoor de grens tussen onderhoud en reparatie wel eens vaag wil zijn. Sinds de aankoop in 2014 zijn o.a. de remmen en alle ophangingsrubbers vernieuwd, is de LT230 herbouwd en werd dan meteen maar de koppeling vervangen. Het voorste diff is volledig vernieuwd nadat de kroonwielbouten afbraken, en beide assen hebben een Ashcroft ATB gekregen. Een deel van het voorste koetswerk is vervangen nadat een chauffeur onder invloed op onze geparkeerde Defender knalde toen hij van de politie probeerde te ontsnappen.
Na 15 jaar begint corrosie de kop op te steken, dus de activiteiten zullen zich in de nabije toekomst meer richten op koetswerk dan techniek. Laat het duidelijk zijn dat Antares een continu project is. Het enige nadeel is dat hij de aandacht maar blijft afsnoepen van een Triumph Dolomite Sprint die al 20 jaar als een Doornroosje in diepe slaap op een rebuild staat te wachten. 't Zal een project voor m'n pensioen zijn vrees ik.
Projecten op de wishlist: een side storage locker aan de linkerkant, enerzijds om praktische redenen, anderzijds om een deuk van de vorige eigenaar weg te werken, en een nieuwe inrichting die het reizen iets comfortabeler moet maken.
Waar het aanvankelijk wel eens spectaculair was om tijdens een clubuitje in de modder te duiken, heeft dat zijn meerwaarde al snel verloren en beperkt off-road zich tot een jaarlijks clubweekeinde in Marquenterre. Er is geen groter plezier dan onderweg te zijn in de Defender, als het even kan door Ijsland, waar ik dit jaar - hopelijk - voor de vierde keer naartoe zal trekken, want die plek heeft mijn hart en ziel gestolen en blijft me steeds weer opnieuw terugroepen.
Groeten,
Joris
